اندوه که از حد بگذرد جایش را می‌دهد به یک بی‌‌اعتنایی مزمن.



دیگر مهم نیست: بودن یا نبودن؛ دوست داشتن یا نداشتن.



آنچه اهمیت دارد حس رخوتناک کشداری است که دیگر تو را به واکنش



نمی‌کشاند و در آن لحظه در سکوت فقط نگاه می‌کنی و نگاه می‌کنی



و نگاه...